2,5 jaar geleden kwam ik met mijn paard Cas op mijn huidige stal, waar Daniëlle ook bleek te staan. Cas was toen 11, ik had hem toen 5 jaar. Heerlijk paard, kon er al van alles mee, buitenrijden, springen, dressuur. Maar ook een echt mannetje, die als iets hem niet zinde of hij te veel spanning had, behoorlijk de kont tegen de kribbe kon gooien, tegen het gevaarlijke af.
Op een middag dacht ik voor de eerste keer in de buitenbak te gaan rijden, maar dat vond hij nog te spannend, dus binnen twee minuten explodeerde hij al en werd ik flink gelanceerd. Dan maar in de binnenbak. Hij had nog steeds veel te veel spanning. Daniëlle was toevallig aan het les geven binnen en zei waarom ga je hem niet longeren, dadelijk gaat het weer mis. Zo gezegd, zo gedaan. Niet dus. Cas aan de longeerlijn, ik met de zweep er bij, maar hij wilde geen centimeter van mij wijken, kwam helemaal tegen mij aan staan en ging niet weg. Trucje wat hij de laatste jaren had als hij geen zin had om te longeren. Daniëlle vroeg of ze het over mocht nemen (graag!) en binnen een halve minuut had ze hem aan het lopen. Daarna ik ook. Een probleem waar ik al jaren mee kampte was binnen een paar minuten (blijvend) opgelost…
Toen heb ik besloten om wekelijks lessen bij haar te gaan volgen en dat doe ik nog steeds. De lessen bestaan uit grondwerk, longeren met dubbele lounge, lange teugelwerk en natuurlijk vrijheidsdressuur. Wat leuk allemaal en wat een openbaring. Ik rijd al vanaf mijn 7e, maar in al die jaren nog nooit eerder met deze disciplines in aanraking geweest. In het begin was het vooral een methode om Cas van zijn gedragsprobleempjes af te helpen en dat is goed gelukt. Het van kwaadheid of spanning met een bolle rug mij lanceren heeft hij al jaren niet meer gedaan. En ik voel aan hem als hij nog wel sporadisch boos is of spanning heeft, dat hij dit ook niet van plan is. Onze band is vooral ook veel beter geworden. Als ik naar de wei loop, krijg ik meestal wel een zacht hinnikje en komt hij naar me toe. Ik kan alleen met hem naar buiten voor urenlange ritten, kon vroeger ook niet vanwege zijn verlatingsangst. En zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen die nu anders gaan dan vroeger, veel fijner en beter. Dankzij de lessen van Daniëlle.
Ook de vrijheidsdressuur is heel leuk om te doen. Hij kent al best veel oefeningen, zijn favorieten zijn op het blok staan en de Spaanse pas. Ook buigen en compliment kan hij heel enthousiast uitvoeren. Zo leuk om te doen. En het blijft natuurlijk Cas, dus hij heeft een eigen mening en laat het duidelijk zien als hij het ergens niet mee eens is of geen zin heeft. Maar dat vind ik juist het mooie aan dit paard en het prettige is dat we dit nu zonder gevaar, teleurstelling of gevoel van onmacht samen op kunnen lossen.
Ik volg de lessen nu al lang en wil hier zeker mee doorgaan. Om alle oefeningen te verfijnen, nog meer bij te leren. Maar vooral ook omdat ik nog steeds merk dat het zijn gedrag en onze band ten goede blijft komen. Maar ook als je maar een paar losse lessen neemt of een pakket dan denk ik dat je in een paar weken enorm veel van haar op kan steken waar je blijvend profijt van hebt. Daniëlle legt supergoed uit en kan zich echt helemaal in een paard verplaatsen. Zij leest soms in zijn ogen dingen die mij nog niet waren opgevallen. Verder hebben zowel Daniëlle als Cas een flinke dosis humor en dat maakt de lessen ook leuk en gezellig om te doen. Daniëlle is in haar werk superenthousiast maar tegelijk ook serieus en brengt dat over op de dieren waar ze mee werkt. Als je les hebt met je paard, heb je beiden les, jij en je paard leren er van. Kortom een aanrader voor iedereen! Wat voor probleem je ook hebt met je paard of wat je ook wil leren.
Annemarie Wernink